نشست گفت‌وگو و نقد فیلم مستند «زندگی در میان پرچم‌های جنگی» از سوی کارگروه نمایش انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند
نشست گفت‌وگو و نقد فیلم مستند «زندگی در میان پرچم‌های جنگی» از سوی کارگروه نمایش انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند برگزار شد.
مستند «زندگی در میان پرچم‌های جنگی» ساخته محسن اسلام‌زاده با حضور کارگردان در کلاب‌هاوس، مورد نقد و گفت‌وگو قرار گرفت.
در ابتدای این نشست، که هر سه‌شنبه ساعت ده شب توسط کارگروه نمایش انجمن صنفی کارگردانان فیلم مستند برگزار می‌شود، کارگردان فیلم، ساخت این مستند را در ادامه فیلم قبلی «تنها میان طالبان» که چند سال گذشته توسط خودش ساخته شده بود دانست و گفت: این فیلم را در شرایط بسیار سختی ساختم و هر لحظه مرگ را برای خودم و تصویربردارم احتمال می‌دادم.
اسلام‌زاده بیان کرد: به همراه تصویربردارم، راهی افغانستان و بعد میرزا اولنگ شدیم و سراغ رابط‌هایی که در فیلم‌های قبلی با آنها آشنا شده بودم، رفتم و موضوع را با آنان در میان گذاشتم. مسئله اصلی من در این فیلم رسیدن به داعشی‌هایی بود که به اسارت نیروهای طالبان درآمده بودند. اما رابط‌ها چند روز ما را در خانه‌ای نگه داشته بودند و دایم مبالغی را از ما درخواست می‌کردند. با وجود خطر بسیار، مجبور شدم ریسک کنم و به دل ماجرا بزنم؛ چون به‌طور کلی سه هزار دلار همراه ما بود و در چند روز ابتدایی، هزار و دویست دلار به طرف‌های ماجرا پول داده بودم. فضا به‌شدت دلهره‌آور بود و هر لحظه امکان داشت توسط هواپیما یا پهبادهای آمریکایی هدف قرار بگیریم. در ادامه نشست، همایون امامی، فیلم‌ساز و منتقد سینما، درخصوص نقاط قوت این فیلم سخن گفت و جسارت فیلم‌ساز را در پرداختن به این سوژه ستود و تصریح کرد: ساختمان فیلم به لحاظ سینمایی قابل‌قبول است و فیلم‌ساز برای ساختن این فیلم، خطر کرده است و این کاملا در فیلم هم مشهود است. امامی در بخش دوم صحبت‌های خود گفت: متاسفانه در این فیلم با وجود جسارت فیلم‌ساز در ساخت، مشکل اصلی زاویه نگاه او است. فیلم‌ساز آگاهانه یا غیرآگاهانه به تطهیر طالبان می‌پردازد و فراموش می‌کند که این گروه، ناقض اصول اولیه انسانی است. فیلم‌ساز نباید برای رسیدن به هدفی مشخص، بقیه مفاهیم انسانی را فدا کند و بخش قساوت‌بار این شخصیت‌ها را نادیده بگیرد. برای ما به‌عنوان مخاطب، مشخص نیست که آمریکایی‌ها و داعش در این منطقه چه کاری انجام می‌دهند. در‌صورتی که فیلم‌ساز می‌توانست در گوشه بی‌طرف روایت بایستد و فیلمی به غایت ارزشمندتر بسازد. همچنین امامی، خاطر نشان کرد که تدوین فیلم را در جهت ایجاد این مفهوم بسیار موثر می‌داند. در ادامه این نشست، دکتر عباس محمدی، فیلم‌ساز و استاد دانشگاه کابل که به‌تازگی توانسته است از دست طالبان بگریزد و از راه هوایی از افغانستان خارج شود، گفت: هنوز در شوک اتفاقات چند روز اخیر و دچار تالمات روحی شدیدی هستم. من بسیار خوش‌شانس هستم زیرا با این وجود که تحت‌نظر بودم، توانستم در آخرین دقایق توسط سفارت فرانسه از دست طالبان بگریزم و خوب می‌دانم که به جرم فیلم‌ساز بودن، تنها مجازات من در افغانستان توسط طالبان اعدام بود. او ادامه داد: در طول چند سال تدریس در دانشگاه کابل، پیوسته توسط یکی از دانشجویان طالبم تحت‌نظر بودم و در روز حادثه ناگهان پیام آمد که دانشگاه را تخلیه کنید که طالبان وارد شهر شده است و نفهمیدم چگونه خود را به خانه برسانم و به همراه خانواده‌ام فرار کنم. محمدی اذعان کرد: بسیاری از لحظات فیلم «زندگی در میان پرچم‌های جنگی» درست به تصویر درآمده است، اما برخی از سویه‌های فیلم‌ساز در پرداخت اثر موفق نبود. در ادامه این نشست، اسلام‌زاده گفت: فیلم‌سازی در شرایطی که من بودم، بازی با مرگ و زندگی است اما نظرات دوستان در این نشست را در ادامه مسیر فیلم‌سازی خود مفید و موثر می‌دانم.
در ادامه، دیگر فیلم‌سازان مستند همچون بابک بهداد، هادی شریعتی، علیرضا دهقان، بهروز سلیمانی‌نذیر و هادی آفریده، به بیان نکاتی درمورد این فیلم مستند پرداختند. این نشست تا ساعت یک بامداد ادامه داشت و اعضای اتاق، دیدگاه‌های خود را نسبت به این فیلم بیان کردند.
